15-16 Haziran 1970`da işçi sınıfının büyük ayağa kalkışının 52.yılına giriyoruz. 15-16 Haziran büyük ayağa kalkışı, sadece bir hatıra değil, bugünün de yol göstericisidir.
15-16 Haziran, baskıya, sömürüye, iktidarın her türlü ayak oyunlarına karşı işçi sınıfının birlik ve kararlılığının her şeyin üstesinden geleceğinin en önemli kanıtıdır. Örgütlü bir sınıf hareketinin nelere gücünün yettiğinin kanıtı olan 15-16 Haziran`ın mirası bugüne taşınmayı, somutlanmayı beklemektedir.
Türkiye işçi sınıfı 52 yıl sonra 15-16 Haziran 1970`deki koşullarından daha ileri bir noktada değildir. Tersine aradan geçen 52 yıl, işçi sınıfına sömürünün, baskının ve her türlü iktidarın ayak oyunlarının arttığı bir süre olarak geçmiştir. 15-16 Haziran direnişi, işçi sınıfının örgütlü tepkisinin tepe noktasını simgelese de, bu eşik 52 yıldır aşılamadı.
52 yıl sonra Türkiye bir kez daha krizdedir. İşçi sınıfı büyük bir yoksullaşma dalgası altında, sömürüye ve baskıya maruz kalmaktadır. Patronların semirdiği, uluslararası tekellerin egemenliğini pekiştirdiği bir Türkiye`de işçi sınıfının ihtiyacı 15-16 Haziran direnişinin yaratmış olduğu eşiği aşmaktan geçmektedir.
Sömürüye, zulme, baskıya karşı 15-16 Haziran`ın göstermiş olduğu örnek, bugün için de geçerliliğini korumaktadır. Bugünkü krize, baskıya ve adaletsizliğe karşı yeni 15-16 Haziranlar yaratmak işçi sınıfının görevi ve zorunluluğudur.
Partimiz Türkiye Komünist Hareketi, 15-16 Haziran`ın mirasını bugüne taşımayı kendine hedef belirlemiştir. İşçi sınıfının yeni 15-16 Haziran`lar yaratma görev ve sorumluluğu komünistlerin omuzlarında yükselecektir. Bu noktada partimiz Türkiye Komünist Hareketi bu sorumluluğun vermiş olduğu bilinçle hareket edecektir.
Baskı, sömürü ve zulüm düzeni olan kapitalizm er ya da geç tarihin çöplüğüne gönderilecektir. 15-16 Haziran 1970`de başlayan işçi sınıfının iktidar mücadelesi de o zaman ""başarıya"" ulaşacaktır.
Başladığımız işi mutlaka bitireceğiz!