Türkiye işçi sınıfının ayağa kalkışının en büyük günü olan 15-16 Haziran'ın üzerinden tam 54 yıl geçti. 54 yıl önce ülkenin geleceği için ayağa kalkan işçi sınıfımız, "iki büyük günde" kudretli gücünü göstermiş, ülkenin kaderinin emekçilerin elinde olduğunu herkese duyurmuştu. Bugün ülkemizin içinde bulunduğu bu karanlık düşünüldüğünde, bu karanlık tabloyu değiştirecek tek gücün işçi sınıfının devrimci gücünden başkası olmadığı görülecektir.
Türkiye işçi sınıfının eşit, özgür, bağımsız bir ülke arayışının en somut örneği olan 15-16 Haziran, geleceğimize ışık tutuyor.
Dün sendikal örgütlülüğe dönük yasağı kırmak için ayağa kalkan işçi sınıfı, sadece kendi örgütlülüğünü korumamış aynı zamanda ülkenin geleceğinde söz sahibi olduğunu da göstermişti. Bugün de ayağa kalkışının ardından geçen yarım asır sonra işçi sınıfımız çok daha büyük saldırı altındadır. Türkiye’de işçiler ve emekçiler bugün çok daha örgütsüz ve daha ağır sömürü koşulları altında yaşam mücadelesi veriyor. Yoksulluğun, geleceksizliğin ve her türden baskının sembolü haline gelen bugünkü siyasi iktidar, 54 yıl önce Demirellerin temsil ettiği siyasi çizgiyi bugün de devam ettiriyor.
AKP iktidarı, işçi sınıfına karşı ölçüsüz bir saldırganlık içerisindedir. Bugün söz konusu olan sadece işçi sınıfının hakları değil, aynı zamanda varlığıdır! İşçi sınıfı bugün yoksullukla kıskaç altına alınırken, her türlü hak arayışı ise baskı ile tehdit altına alınmaya çalışılıyor.
Ülkenin dört bir yanında cirit atan tekelci güçler, emekçilerin bugününe de ipotek koyma peşindedir!
Bu gidişata dur diyecek olan güç ise işçi sınıfının kendisinden başka bir güç değildir.
Partimiz Türkiye Komünist Hareketi, 15-16 Haziran'ın 54.yılında parolasını da, pusulasını da işçi sınıfına göre ayarlamıştır!
Parolamız bellidir; yeni bir ülke, yeni bir cumhuriyet işçilerle gelecek!