2026 yılının asgari ücretini belirleyecek komisyonun toplantıları devam ederken, komisyonda yer alan patronlar ve siyasi iktidarın temsilcileri birbiri ardına “müjde var” açıklaması yapıyor. Asgari ücret zammının “beklentileri karşılayacağına” dair derin bir inancı olan patronlar ve iktidar cephesi, komisyonda sarı sendikaların olmamasını da fırsat bilerek at koşturmaya başlamıştır.

İnandırıcılığını yitiren TÜİK’in ve İngiliz Mehmet’in beklentilerinin ifadesi olan “beklenti enflasyonunu” dahi karşılama ihtimali bulunmayan asgari ücret zam teklifleri, bugünkü düzenin zihniyetini ortaya koymaktadır. Zam vermeye gelince asgari, sömürüye gelince azamiye alışan AKP düzeninin, Türkiye’nin emekçilerine söyleyebileceği tek bir doğru söz yoktur. Bugünkü açlık sınırının bile altında kalmaya aday bir asgari ücret düzeyinin tartışılması, emekçilerle alay etmekten başka bir şey değildir.

Meclis muhalefetinin ve sarı sendikaların “sözde” kalan itirazları ise göz boyamaktan fazlasını ifade etmiyor. Bugün dört kişilik bir ailenin yoksulluk sınırının 97 bin liradan fazla olduğu bir ülkede, yapılacak en yüksek zam ile birlikte yoksulluk sınırı yine de üç asgari ücretten fazlası olacaktır. Doğruluğu artık çocuklar tarafından bile sorgulanan TÜİK’in beklenti enflasyonu gerçekleştiğinde dahi, yoksulluk sınırı dört kişilik bir aile için yıl sonunda dört asgari ücretten fazlası olacaktır. Bir başka şekilde söylemek gerekirse; asgari ücretle geçinen bir aile tüm fertleriyle birlikte çalışsa bile “yoksulluk” düzeyine erişemiyor.

Emekçilere dayatılan bu açlık düzeni, kölelik düzeni ile eş anlama gelmektedir. Bugün Türkiye’de asgari ücretle geçinmeye çalışanların yüzdesi, tüm çalışanların yarısını geçmiştir. Ortalama ücretler, 1,5 asgari ücret düzeyini aşmamaktadır.

Veriler ortadadır. Emekçilere dayatılan bu düzenin mimarı AKP ve patronlardır. Asgari ücret tartışması, emekçileri en aza ikna etmenin, AKP’yi ve patronları “haklı” göstermenin bir kılıfı olmuş, meclis muhalefeti ve sarı sendikalar da bu oyunun bir parçası haline gelmiştir.

Emekçiler bu tartışmayı reddetmeli ve asgari yaşama karşı azami mücadeleyi savunmalıdır. Partimiz Türkiye Komünist Hareketi, asgari ücret tartışmaları ekseninde yeni bir zeminin yükseltilmesini bu ülkenin emekçileri, gençleri, kadınları, mücadeleci sendikaları ve işçi sınıfı dostları için zorunlu görmektedir. Bu anlamda aşağıdaki ilkeler savunulmalıdır:

1- Asgari ücret komisyonu bu haliyle patronlar kulübü anlamına gelmekteyken işçi sınıfı açısındansa “asgari yaşam komisyonu” anlamına gelmektedir. Ücretlerin belirlenmesinde uzmanlar, devlet ve işçi sınıfı temsilcileri dışında kimse olmamalıdır. Patron temsilcileri, sarı sendikacılar komisyonun bir parçası olamaz!

2-Asgari ücret mevcut yoksulluk düzeyinden aşağıya olamaz. Asgari ücret aylık olarak, işçi sınıfı temsilcilerinin gözetiminde belirlenmelidir.

3- Asgari ücret enflasyonun nedeni değil, patronların kâr hırsı enflasyonun temelidir. Süper kârlar ile sömürüyü tepe noktasına çıkaran piyasa sisteminde asgari ücret “enflasyona ezdirilmek” zorundadır. Kamucu bir ekonominin hakim olduğu bir ekonomik yapıda “asgari ücret” enflasyona yenik düşmez.

Bu ilkelerin hayata geçirilmesi yalnızca işçi sınıfının mücadelesinin eseri olacaktır. Biliyoruz ki; kamucu bir ekonomi ve emeğin iktidar olduğu bir Türkiye olmadan “insanca bir yaşam” söz konusu olmayacak. O nedenle, insanca bir yaşam, eşitlikçi bir düzen için mücadele saflarına!

Türkiye Komünist Hareketi

Genel Merkez

22.12.2025